Zet je tanden in puur Wieringen

“Of het is goed zo of we gaan het professioneel aanpakken”, zei Ans van der Burg een jaar of vijftien gelegen tegen haar man Rein. “De doorslag? Niks gaf de doorslag. We hebben het gewoon gedaan.” Ans vertelt aan de keukentafel aan de Nieuwlanderweg over haar ‘kroketterie’. Op basis van de Wieringer garnaal verkoopt ze hiervandaan echte Wieringer garnalenkroketten door heel Nederland en België.

Het lijstje van afnemers liegt er niet om. De meeste zijn groothandels. Hanos Den Haag en Delft, Zeevisgroothandel J. Thiele in IJmuiden, Bullmeat Amsterdam, Zegro Rotterdam en Visgroothandel Snoek, Goes en Urk. Het zijn maar een paar voorbeelden. En restauranthouders willen ook graag de Wieringer garnalenkroket op de kaart hebben.

De receptuur is die van Ans met een snufje meesterkok Imko Binnerts, ‘de visman van Nederland met een Michelinster’. De aanleiding is een spreekbeurt. Een spreekbeurt van zoon Jelle, inmiddels een volwassen vent van 26. Maar als knulletje van een jaar of 8 vertelde hij graag over kotters. Zijn spreekbeurten gingen steevast over de visserschepen van Den Oever. Tot zijn moeder zei: ‘kun je niet eens wat anders bedenken? Vertel eens wat over de garnaal? Waar je vader op vist?’ “Maar daar weet ik niks van”, reageerde de kleine Jelle. “Dan zoeken we dat samen op”, was het antwoord van moeder Ans.

De schaal was schoon op
En zo geschiedde. De twee doken op internet en er rolde een mooie presentatie uit. Maar wat misschien nog wel meer beklijfde bij de jonge leerlingen van de Oosterlanderschool was de garnalenkroket die erbij geserveerd werd door Jelle. Moeder Ans maakte ze voor hem. “Ik kom van origine uit Zeeland en daar is de garnalenkroket al jaren een hype. Dus ik aan het aanrecht te draaien. Wat zal het zijn geweest? Stuk of dertig? Ik dacht nog wel even, die kinderen willen natuurlijk alleen maar snoepjes, maar het was schoon op. Niet eentje over.”

Stoppen of professioneel verder
Toen man Rein thuiskwam van een week varen op de kotter was hij enthousiast. “Daar moet je meer mee doen”, opperde de Oeverse visserman. En zo rolde Ans nog een boel garnalenkroketten en bood ze André Hommel aan, die een snackwagen bij de coupure in Den Oever heeft staan. Het duurde niet lang of de uitbater was los. Dat werd het begin van een heus bedrijf. Want nu was de vraag: stoppen of professioneel verder gaan?

Het werd de laatste optie. Rollen vanaf het aanrecht in de keuken zat er vanaf dat moment niet meer in. Er moest een heuse keuken komen. Een grote koelcel, een pittige vriezer en apparatuur waar meerdere mensen terecht konden om de grote aantallen Wieringer garnalenkroketten te maken.

Dat geheime emmertje kruiden
Maar het recept is altijd ‘klein’ gebleven. “Boter smelten, bouillon trekken van hele garnalen, ragout maken, garnalen erdoor. En dan dat emmertje kruiden. Dat emmertje waarvan niemand weet wat er precies in zit. Alleen ik”, lacht Ans, bedenker van de alom geprezen kroket. “Imko heeft me geholpen met de details. ‘Misschien moet je er een beetje dit of een beetje dat bij doen’, zei hij. En zo is-ie nog.”

Al die jaren is er niks afgehaald en niks toegevoegd aan de Wieringer garnalenkroket. De kracht van een prachtstukje pure Wieringer vis. Nog altijd maakt Ans van der Burg haar befaamde bouillon en ragout die de basis vormen van deze lekkernij. Deels met machines, maar ook deels nog met een paar sterke armen die de verse Hollandse Waddenzeegarnalen door de ragout mengen. Om ze vervolgens in een knapperige korst te draaien. Voor iedereen die een oprecht stukje Wieringen wil proeven.

Weten waar de echte Wieringer garnalenkroket verkrijgbaar is? Kijk op www.wieringergarnalenkroket.nl